- Nazik olmadıklarında insanlardan nefret ediyomuşum. ("I hate people when they're not polite!")
- Erkekler için üretilen tişörtlerin desenleri bana daha hoş geliyomuş.
- İnsanlar bana küfretse takmıyomuşum da, sevdiğim adamın yaptığı işlerle ilgili en ufak dokundurma yüzünden sinirlerim tepeme sıçrıyomuş.
- Kaç kez yaptığım şey; bizimkiler de bi kere bile "neden", "olmaz" demezler, yine de hâlâ eve bi erkeği getiriceğimi söylerken acayip sinir, stres, heyecan yapıyomuşum.
- Kedilerimi kovalıyan, kedileri hiç sevmiyorum diye söylenip durup bi yandan da bahçemde köpeklerimle oynıyabiliceğini zanneden pislik insanların burunlarını kırmak istiyorum. (İki kedim ve iki köpeğim olduğu gerçeğiyle karşı karşıyasınız.)
- Çocuğuyla ilgilenmiyen anneler de burnu kırılıcaklar listemin oldukça başlarındaymış. (Allah aşkına, çocuğunun ateşi var, bilmemkimin evinden bilmemkimin evine dolaştırıp duruyosun çocuğu!)
- Eski "oynaş"lardan biri aylarca konuşmamanızın ardından birden "Neden benden nefret ediyosun, neden ilgilenmiyosun benimle?!" diye mesaj atabiliyomuş. (Herifin huyu öyleydi, aylarca ortadan kaybolup birden hayatının aşkıymışım gibi illetli bi tutkuyla davranmaya filan başlardı. Ama ben de bu saçma şey için biraz yaşlandım, ha?)
- Son olarak;
 |
| Benim sorunum, ortadan kaybolan ve sonra hayatıma tekrar girip anında affedilmeyi bekliyen herkesle. |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder