Gittikçe daha da arabeskleşen bi geceden ne öğrendim?

İçimdeki acınası arabeskliği şu surat ifadesinde bulabiliyorum.

• Sinirimin hayallerimin ötesine geçmesine izin veriyomuşum.
• Bazı günler iki tane "bugün ne öğrendim" olayı yazmak için blogger'ı açıyomuş, sonra bugün zaten yazdığımı fark ediyomuşum.
• Daha az uyuyup daha çok hayal kurmalıymışım. (Teşekkürler Michelle.)
• Kendimi yeterince zorlamıyomuşum.
• Bi erkeğin beğenmemesinin, şarkı sözü yazma tutkumun ötesine geçmesine izin vermişim. Ona reddedemiyceği bi şey yazıp laflarını ağzına tıkmaktansa kıçımı dönüp "bi daha yazmıycam!" diye bağrış çığrış kararlar almak gibi bi aptallık yapmışım.
• Lana Del Rey, arabesk gecelerin en iyi arka fonuymuş.
• Kendimi dizi izlemeye bu kadar yıldan sonra tekrar mı alıştırıyorum acaba diye suçluluk duygusu içinde izliyomuşum One Tree Hill'i. (Değiyo mu ki? Cidden.)
• Beni koruyıcak birinin kollarına şu an düşüvermeye ihtiyacım varken her şeyden kurtulmak için bunları yazabiliyomuşum.
• Bazı geceler uyuyabiliceğime inanmıyomuşum. Tanrım, uyuyamıycam. Yapamıycam. ("Nefes alamıyorum!" krizi geçirmediğim için şanslıyım. Daha ne aptallıklar...)
• Belki de beynim bazen düşünemiycek kadar yorgun oluyodur ha?
• Ona ne kadar kızsam da, her gün arkamı dönüp ona tekrar baktığımda âşık olduğum adamı görüyorum. Müzikle ilgili en ufak şeyde gözleri parlıyan adamı.
• Dark Paradise'e baya bi sıçıp sıvamışlar hızlı versiyonunda. Allahtan melankolik versiyonu bilgisayarımda var.
• Vücudumun orası burası uyuşuyo. Sizce ölücek miyim?